Piec kaflowy kiedyś był standardem w różnego rodzaju budynkach. Nie był jednak w stanie ogrzać wszystkich pomieszczeń, zatem w poszczególnych pomieszczeniach musiały stać odrębne piece kaflowe. Na dole takich pieców były specjalne paleniska, w których rozpalało się drewnem lub węglem.
Piec był wysoki na przynajmniej dwie m, a nierzadko sięgał aż do sufitu i cały był obłożony kaflami ceramicznymi, które świetnie się nagrzewały i długo oddawały ciepło. Taka konstrukcja sprawiała, że piec był ciepły nawet wiele godzin po wygaśnięciu w nim płomieni. Piece kaflowe ozdobne stawiane są wręcz dzisiaj, przy czym w większości przypadków nie pali się w nich. Raz tylko na jakiś czas można w nich podpalić, niemniej jednak to stanowi raczej tylko detal atrakcji, nie jednak normalnej eksploatacji takiego pieca. O ile chcemy ujrzeć starsze piece tego typu, wciąż działające, to powinno się odwiedzić stare domy lub kamienica stworzone przed wojną albo w okresie międzywojennym. Wówczas takie piece były standardem poprawnie w każdym domu. Gwarantowały ciepło na wiele godzin, szczególnie nocą, kiedy w czasie mroźnych zim mróz aż trzeszczał na dworze. Przy takim piecu można było w każdej chwili czuć się sympatycznie i ciepło, co więcej istniała możliwość suszenia na takim piecu owoców czy grzybów, co równie najczęściej wykorzystywały gospodynie domowe. Atmosfera tamtych domów ogrzewanych kaflowymi piecami była całkowicie inna, niż dzisiaj, ale na nieszczęście w pomieszczeniach trudniej było utrzymać porządek, bo wokół pieca w każdej sytuacji było drewno lub węgiel, a także sypiący się popiół.
Zobacz także: usługi zduńskie mazowieckie.
